In deze tweede blog vertel ik over het andere gedeelte van mijn getuigenis, mijn gekoesterde kinderwens.
Zoals ik in mijn eerste blog schreef, was mijn relatie eigenlijk na 15 jaar voorbij. Daar zat ik dan met mijn zoektocht naar liefde en mijn kinderwens. Ik schreef al eerder, dat ik in die tijd veel keuzes wel of juist niet maakte uit angst. Ik was 34 jaar, hield nog van mijn ex en wilde dolgraag een kindje.
We gingen ervoor
Ik was bang dat ik nooit een andere man ‘op tijd’ zou tegenkomen en daarnaast wilde ik mijn ex ook nog niet echt loslaten. Hoe mooi zou het zijn als we dan samen een kindje zouden hebben? Dan zal er ook altijd een band tussen ons blijven en mijn langgekoesterde wens zou in vervulling gaan. Hij wilde mij supporten en we gingen ervoor.
IVF
Het ging helaas niet zo eenvoudig en uiteindelijk kwamen we in het ziekenhuis terecht. Het woord wat geen enkel stel wil horen ‘IVF’ kwam ter sprake. Compleet naïef en vol hoop ging ik het traject in. Alles deed ik ervoor. Van onderzoeken, naar bloedprikken, naar zelf spuiten zetten in mijn buik, naar echo’ s laten maken. Lichamelijk een slopend traject. Maar geestelijk is dit toch wel het zwaarste en zeker als je een teruggetrokken houding hebt, zoals ik. Ik zou het allemaal wel even alleen doen. Ik kan bijna niet in woorden omschrijven wat dit met je doet. Je zit bomvol hormonen, waardoor je continu let op je eigen functioneren. Reageer ik wel normaal? Ben ik niet te emotioneel? Daarnaast heb je in Nederland maar 3 pogingen, dus je voelt ook een druk hierop. Angst kwam al snel om de hoek kijken. Zou het wel lukken?
Eerste echo
Ja, het lukte! Na de eerste terugplaatsing was ik zwanger. Sinds lange tijd voelde ik me super gelukkig en had ik hoop op een mooie toekomst met een lief kindje. Ik liet het iedereen weten en begon al heerlijk te dromen over de toekomst. Ik voelde me goed, had nergens last van. Ik was niet moe of misselijk, geen gevoelige borsten, geen buikpijn. Dat knaagde ergens diep van binnen wel, want je bent continu bang dit kindje te verliezen. Maar ik stopte dit gevoel diep weg, want ik voelde me toch goed? Na 8 weken mochten we naar het ziekenhuis voor de eerste echo om daar het hartje te horen/zien kloppen. Ik ging liggen en de arts was stil… te stil.. Uiteindelijk kwamen daar die gevreesde woorden: “Het hartje klopt niet”. Ik kan je werkelijk waar niet vertellen hoe ik me voelde, want alles uit die periode is wazig. Er kwam een zware, donkere sluier over me heen en die is daar jaren blijven liggen. Daarna volgden een operatie, nog meer onderzoeken en nog 2 pogingen. Maar het licht was gedoofd in mij en ik heb nooit werkelijk meer hoop ervoor gehad. Uiteindelijk heb ik geen kinderen gekregen.
Jezus was erbij
In mijn getuigenis kunt u lezen dat ik ruim 3 jaar geleden tot geloof ben gekomen door het kijken naar The Shack. De eerste maanden heb ik alleen maar kunnen huilen. God was mij aan het genezen en schoonspoelen. Mijn paniekaanvallen verdwenen als eerste. Daarna kalmeerden mijn hormonen. Sinds een jaar kom ik bij een nieuwe gemeente en daar heb ik echt mijn heling en genezing ontvangen. Een proces wat maanden heeft geduurd. Iedere keer liep ik na de dienst weer naar voren voor gebed, ik werd daar ook in aangemoedigd. Ook vanmorgen ben ik nog naar voren geweest voor die laatste 5% eelt wat er nog op mijn hart zat. Ik heb via deze gemeente ook een SOZO gehad. Dit is een profetische bediening voor innerlijke genezing en bevrijding. Ik mocht zelf aan God vragen stellen of om een beeld vragen.. En daar zag ik Jezus. Hij stond bij mij en mijn ex in dat kleine kamertje waar ik mijn eerste echo had. Hij was erbij en wist dat het hartje niet klopte. Hij was erbij en zag ons verdriet. Hij was erbij, terwijl ik toen nog niet geloofde… Hij was erbij, Hij was erbij, Hij was erbij!
Mijn kind is bij Jezus
Ik heb er rust van, ik voel de vrede van God. Ik ben niet meer bezig met ‘Wat als..’ of ‘Had ik maar..’ Ook vraag ik niet meer om het waarom.. Ik heb berusting gevonden in het feit, dat God niet altijd antwoord geeft. Ik vertrouw volledig op Hem, omdat Hij veel beter weet dan ik wat goed voor mij is. Soms voel ik me nog wel eens verdrietig, maar ik mag me altijd naar Jezus wenden. Hij was erbij! En ik weet dat mijn kindje bij de Heer is, op de mooiste plek. En ik weet ook dat ik het daar ga zien als de tijd daar is. En dan kan ik het eindelijk in mijn armen nemen en heel stevig knuffelen!
Jesaja 38 : 5
Ga naar Hizkia en zeg hem: Dit zegt de Heer, de God van uw voorvader David: Ik heb uw gebed gehoord en uw tranen gezien. Ik zal u nog 15 jaar geven.Romeinen 15 : 13
God geeft mensen nieuwe hoop en verwachting. En ik bid dat Hij jullie zal vullen met pure blijdschap en vrede door jullie geloof. Dan zullen jullie door de kracht van de Heilige Geest steeds sterker worden, zodat jullie kunnen volhouden.